Odrzucona technika: talia wiedzy

Czytając ostatni raport z Odludzia pomyślałem sobie, że jedną z rzeczy, które wyszły bardzo niezdarnie na naszych odludziowych sesjach było przekazywanie informacji między postaciami a BNami. Pochylmy się nad tym problemem i rozwiązaniem, które przyszło mi na myśl, ale którego ostatecznie nie wdrożyłem.

Spotlight – erpegowe selfie – technika

Notka o tym, że czasem warto się zatrzymać, żeby czegoś po drodze nie zgubić.

Wstęga 4 – zasady, wersja robocza

Ponieważ na blogu pojawiają się zapiski z Odludzia, to postanowiłem wrzucić też roboczą wersję czwartej wersji zasad Wstęgi dla zainteresowanych tym, jak działa ta mechanika. Tekst jest trochę niepoukładany, ale myślę, że da się z niego zrozumieć co i jak.

Wstęga 3 dla ludzi

Postanowiłem spisać zasady Wstęgi 3 tak, żeby były łatwiejsze do zrozumienia dla kogoś kto z nami nie grał. Zasady opatrzę też komentarzami – po co, skąd, dlaczego.

Dwa słowa wstępu

Słowem wstępu – Wstęga to moja mechanika autorska. Wcześniej korzystałem z bardzo uproszczonej wersji FATE v2, czyli kaduFATE. Nie statysfakcjonowało mnie jednak w FATE to, jak wyglądały pojedynki, a dodatkowo chciałem tak zaprojektować mechanikę, by możliwych efektów wykonania testu było więcej niż tylko “udało się/nie udało”. Odpowiedzią na pierwszy problem była mechanika pojedynku, a na drugi – początkowo rozwijanie testów (wstęga 1), a teraz dodatkowe efekty na kartach (wstęga 2 i 3). Wrócimy do tego niżej.

Wstęga 2 – na pamiątkę

Poniżej skrót zasad mechaniki wstęga (drugiej wersji), w oparciu o którą prowadziłem dwie kampanię: w świecie Sundered Skies oraz w moim autorskim Wodnym Świecie Fantasy. Wersja ta różni się od Wstęgi jeden tym, że zrezygnowaliśmy z atrybutów i mechaniki rozwijania testów na korzyść kart i dodatkowych efektów na figurach.

Wstęga #1 – na pamiątkę

Wrzuciłem na bloga pierwszą wersję zasad mojej autorskiej mechaniki – Wstęgi. Starałem się spisać je tak, żeby były zrozumiałe nie tylko dla mnie i wprowadziłem kilka zmian, które nasunęły mi się po kampanii. Zasadniczo jednak wrzucam to na pamiątkę jak ta mechanika pierwotnie wyglądała. Podobna rozpiska drugiej wersji (z wykorzystaniem kart, ale bez rozwijania testów) – wkrótce.

kaduFATE w .pdf

Zawsze lubiłem grzebać w erpegowych mechanikach – pierwszą wersję zasad FUDGE stworzyłem sobie już w 97mym, w rok po rozpoczeciu gry w RPG. Słabiej szło mi jednak upamiętnianie zestawów reguł, z których korzystałem. Nawet kaduFATE, chyba jedyna moja mechanika, na której prowadzili też inni polscy erpegowcy, doczekała się jedynie wersji spisanej na moim polterowym blogu. W ramach odświeżania swoich starszych materiałów postanowiłem poprawić to niedopatrzenie. Dzięki uprzejmości Jarosława ‚beacona’ Kopcia, który złożył i połamał mi tekst, prezentuję zgrabnego pedeefa z kaduFATE. Zapraszam do lektury!

Dlaczego nie pokochałem Savage Worlds?

Prawie dwa miesiące temu zakończyliśmy kampanię w Savage World of Solomon Kane. Jeżeli nie liczyć Dzikich Pól, w jakie grałem w liceum była to bodaj najdłuższa kampania jaką rozegrałem jako gracz – sesje z mniejsza lub większa regularnością ciągnęły się ponad trzy lata. Kiedy zaczynaliśmy, w 2009tym, w recenzji podręcznika do Sundered Skies (innego settingu Savage Worlds) napisałem, że musiałem zagrać na tej mechanice, by się do niej przekonać. Dziś, pograwszy na niej trochę więcej, zmieniłem zdanie.

Wojny Domowe – scenariusz do SW na Trikusie

Gościnnie zamieszczam scenariusz mojego wieloletniego erpegowego kompana – Tomka Sokoluka – przeznaczony do rozegrania w uniwersum Gwiezdnych Wojen, ściślej w okresie jaki znamy z gry The Force Unleashed. Scenariuszowi towarzyszy nietypowa mechanika autorska – Trikus – zaprojektowana tak, by każdy z trójki graczy miał jednakowy udział w kreowaniu sesji. 

Rozważania okołoautorkowe

Rozegraliśmy dotychczas sześć sesji i wygląda na to, że co sesję mechanika ulegała mniejszym lub większym przeobrażeniom. Dyskusje nad zmianami stały się niemal elementem przedsesyjnego rytuału. Nie ukrywam, że są dla mnie całkiem kształcące i pozwalają skonfrontować moje własne „co chcę zrobić z tą mechaniką” z graczowym „żeby mi się dobrze grało trzeba zmienić to a to”. Kilka takich zmian pokrótce omówię, a potem weźmiemy się za ogólniejsze okołoautorkowe przemyślenia.